Şiddetli geçimsizlik yaşayan genç çift, Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek boşanmak istedi. Davacı bayan, eşinin ruhsal, fizikî ve ekonomik şiddet uyguladığını, hakaret ve küfür ettiğini, aşağıladığını, ailesi ile görüşmesine müsaade vermediğini, birlik vazifelerini yerine getirmediğini öne sürdü.
2,5 aylık gebe iken yaşanan tartışma sonrasında meskenden ayrılmak zorunda kaldığını, davalının barışma teşebbüsünde bulunmadığını, doğuma dahi etrafın ısrarı ile geldiğini ve ortak çocuğun ismini kendisine müracaattan koyduğunu lisana getirdi. Velayetin anneye verilmesine, çocuk faydasına 750 TL tedbir-iştirak, müvekkili faydasına 500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 30 bin TL maddi, 10 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
‘BOŞANMANIN VERDİĞİ ISTIRAP MANEVİ TAZMİNAT İÇİN KÂFİ DEĞİL’
Davacı eş ise davacının çeşitli mazeretlerle daima küstüğünü, meskeni terk ettiğini, annesinin meskenine gittiğini, birinci hamileliğini kendisine sormadan kürtajla sonlandırdığını argüman etti. Temmuz ayında meskeni terk ederek annesinin yanına yerleştiğini, tüm yalvarmalarına karşın inat ederek ortak meskene dönmediğini, bu sebeple iki sefer konuta dön ihtarı çektiğini, davacının buna karşın yeniden de dönmediğini ileri sürerek, velayetin babaya verilmesine, müvekkili faydasına 10 bin TL maddi ve 40 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Mahkeme, eşinin davasını kabul ederek erkek faydasına 5 bin TL manevi, 5 bin TL de maddi tazminat ödenmesine hükmetti. Karar Yargıtay 2. Hukuk Dairesi tarafından bozuldu. Mahkeme birinci kararında direnince bu kere devreye Yargıtay Hukuk Genel Konseyi girdi. Yalnızca boşanmanın verdiği kederin manevi tazminat için kâfi olmadığının vurgulandığı kararda şöyle denildi:
“Tarafların terk hukukî sebebine dayalı boşanmalarına karar verildiği, taraflar istikametinden boşanmaya sebep olan olayın ’kadının haklı bir sebebi olmaksızın ortak konuta dönmediği’ formunda belirlendiği ortadadır. Özel ve mutlak boşanma sebebine dayalı davalarda dava konusunun yalnızca ve yalnızca kanunun aradığı aşikâr kuralın gerçekleşip gerçekleşmediği hususu olduğu, hakimin ileri sürülen sebepten farklı hadiselerin ispatlanıp ispatlanmadığını araştırmasına gerek olmadığı üzere, ispatlanmış olsa dahi taraflarca gerçekleştirildiğinden bahisle ayrıca kusurlu davranışları karara temel alamayacağı anlaşılmaktadır.
Bu durumun doğal sonucu olarak da bir diğer mahkemenin yargılamasına mevzu olan hakaretlere dayalı halde erkek eşin kişilik haklarının zedelenmiş olmasından kelam edilemeyeceği, manevi tazminata hükmedilebilmesi için boşanmaya sebep olan olayın kişilik haklarına atak teşkil etmesi gerektiği, terk edilmiş olmanın kişilik haklarına hücum niteliği taşımadığı, boşanmaya sebep olmayan bir hadisenin nedensellik bağının kurulmasında ölçü olarak alınarak mahkemece TMK’nın 174/2. unsuru uyarınca manevi tazminat ödenmesine karar veremeyeceği tereddütsüzdür. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
